Hele ki hayatta olması en büyük sans ve sukur sebebiyken..Neden göremez insan ? Nasıl küçük ayrıntıları büyüterek kendini üzmeyi başarır?
Sanırım sorunun başlangıcı kendine verdiği değerin farkında olmadan kendisine vereceğinden fazla değeri başkasına yüklemesindedir.Herşeyi onun üstüne kurmasındadır. Onsuz hiçbirşey düşünememesindedir.Halbu ki hayatta öncelik her zaman kendinizde olmalıdır. Eğer bunun adı bencillikse ,insan bazen bencil olmalıdır. Yaşam bunu gerektirir. Eğer yaşamın gerektirdiğinin tersini yaparsanız üzülen siz olursunuz.Hep "Ben " deyin demiyorum ama yeri ve zamanı geldiğinde demeniz gerektiğini söylüyorum. Üzülen tarafta olmak istemezseniz eğer bencilliğinizin yerini iyi kestirmelisiniz.
"Hayat" güzel "Hayat" yaşamaya değer.Hiçbirşey için ise tasalanmaya , sızlanmaya , ağlamaya değmez.
Şu da bir gerçektir ki insan o kişi için veya her hangi bir şey için ne kadar üzülürse üzülsün elinden yine bir şey gelmeyecektir. Sadece üzülmekle kalacak elinden başka hiçbir şey gelmeyecektir. A hayır hiç üzülmeyeceksin! demiyoruz. Üzülün tabi dünyada her şey bir sebebi olduğu için vardır. Üzülmenin de bir faydası vardır ama aşırıya kaçıldığında insan daha çok pişman olacaktır.
YanıtlaSilYazıyı beğendim. Eline sağlık. :)
Sen de haklısın. =)
YanıtlaSilBeğenmene çok sevindim =)