Dilek Nur Çelik'in Kaleminden "Hayat"

Dilek Nur Çelik'in Kaleminden "Hayat"
Ben de yazıyorum artık yazıyorum , yazacağım.

25 Nisan 2011 Pazartesi

Geldin mi ?

Çoğumuz farkında olmadan mantıksız cümleler kurabiliyoruz.Eee insanlık hali , olabilir. Ama sürekli kullanmak bir zamandan sonra kasti yapılan birşey mi diye düşündürüyor insanı..
     Neden bahsettiğimi anlatayım.Kendi hayatımda çok karşılaşıyorum bilmiyorum belki beni görünce insanların sorası filan geliyordur .Neyse.. Gezme, alışveriş , okul ne olursa olsun dışarı çıktığım vakit dozunu kaçıran biriyim. Kabul ediyorum. Çok yorgun bir hale girerim .Böyle sanki savaştan çıkmışçasına konuşamama zorluğu , saç baş dağınıklığı , yüzümdeki tüm ifadelerin beni terk ettiği kendi değimimle spiritual
mod'da olurum eve döneceğim saatlerde..
   Neyse bir gün yine böyle bi' halde minübüsten atladım.Atladım yalnız inmedim dikkatinizi çekerim çünkü bacaklarımı kontrol edemiyordum yürümekten dizkapağımı katlayamıyordum ve atladım.Etrafıma bakıp bizim mahalleye doğru yol almaya başladım.İlk gören Zeynep Yenge ile selamlaştık , konuştuk.Biraz ilerledim Bakkalcı amcayla selamlaştık.Hemen yanında "Dedikoducugiller" yer alıyordu. Görmemezlikten gelmek imkansızdı.Selam vermek zorunda kaldım. Ve selam verip borçlu çıktım diyebilirim."Selam" kelimesinin hemen ardından 984873847837487 tane soru cevaplamış olabilirim. En son "Ben .. Şey .. " diye mırıldanıyordum.Baktım sorular kesilmeyecek "Annem bekliyor.." diye kısa bir cümle kurup topu anneme atıp kaçtım.. Yürüyemeyen ben artık son gücümle koşuyordum.Sonun da kapımıza geldim. Kapıda Feriye Teyze vardı .Hayır bu sefer konuşmamalıydım.Yere bakar pozisyonda merdivenlere doğru hızlı adımlarla yürümeye çalışıyordum ki arkamdan "Dileeeeekk.." diye bir ses duydum.Duymamazlığa verdim. Çok ayıp ettim biliyorum ama Üzgünüm Feriye Teyze gerçekten . Burda yeri gelmişken zamanı değil ama Özürümü de dileyeyim Özür dilerim Feriye Teyze .
Neyse merdivenleri çıktım . Nasıl yaptım bilmiyorum ama tökezleyerekte olsa çıktım ve zile bastım . Annem kapıyı açtı . Her gün olağan birşeydi buraya kadar herşey normaldi.. Annem beklemediğim o soruyu ilk kez sordu . "Aaaaa geldin miii ?  "
Cevap verecek halim yoktu verebilseydim "Hayır gelmedim otobüsteyim." gibi bir cevap vermek isterdim. Olmadı be anne. Herkes yapıyordu da sen yapmayacaktın.
Neyse senden sonra zaten milyon kişi aynı soruyu sordu ve seninkini unuttum.Sen benim meleğimsin. Seni seviyorum Sultanım..
Buna benzer daha nice sorular vardır. Sınavdan sonra kağıdını hocaya uzatırsın hoca "Bitti mi ?" diye sorar filan.Sanırım ben bu sorulardan kurtulamayacağım.. Bunu anladım.
Size iyi dileklerde bulunayım Ve yazımı sonlandırayım.Umarım böyle sorularla karşılaşmazsınız.Umarım dedikoducugiller sizi yakalamazzz...

2 yorum:

  1. Gülerek okudum, evet. :D Ev telefonunu arayıp evde misin diyenlerde vardır? Telefonu açıp konuştuğunda uyandın mı? diyenlerde vardır. Sanırım herkes karşılaşıyor. :D

    YanıtlaSil
  2. Bu sıra daha çok karşılaşıyorum :D
    Nedense bazı şeylerin üstüne gidildikçe sinir oldukça daha fazla karşılaşmak mümkün oluyor. :))

    YanıtlaSil