Iskelede Yarıs

   Hayatta hep bir yarış içerisindeyiz aslında.Zamana karşı yarışıyoruz.Hepsinin dışında bir de iskele de yarış var. Ne diyorum ben ? Hemen açıklıyayım.   Geçen Eminönü iskelesinde gemi bekliyorum.(Her zaman olduğu gibi.) Neyse kapılar kapılı geminin gelmesine 15 dakka filan var.Millet doluşmaya başladı.Ve birbirini itmeye başladı.Öne geçme çabası var bizim millette.Bu heryerde var aslında sınavlarda dahi öne geçme çabası , hırsı bürümüş milletin içini.Neyse..
  Baktım gemi yanaşıyor.Ben bir köşedeyim bu arada ortada bekleyemiyorum ezilirim filan ne olur ne olmaz. Görevli iyilik olsun diye kapıyı açıp güvenlik bantını taktı. İçeriye hava geldi.Sıcak havada bir serinlik, bir rahatlık yarattı.Yaptığı iyiliğin farkındaydı.Gemi yanaşırken gemideki güvenlik bantlarını daha kaldırmadan sürme iskele koyulmadan adamın teki bantı açtı iskeleye doğru bir sıçrama yaptı.Bunu gören görevli "Napıyorsun hemşerim ? Az bekleseydin yaaa !" der gibi bakıyordu.Ama o öyle bakarken adamın peşinden yarıştaymışçasına arka arkaya sıçrayanlar çok oldu.Bir tane çocuk araya sıkışıyordu az kalsın..
  Gemi boşaldı.Tek tük çıkanlar vardı gemiden..Onlarında çıkmasını bekliyorduk ki bizim güvenlik bantını bir çocuk açtı ve gemiye doğru ilerlemeye başladı.Arkasından yine insanlar akın akın ilerlerken görevli amca "Keşke bantı takmasaydım ! Keşke kapıyı açmasaydım!" dercesini milleti şaşkınlık ve kızgınlıkla izliyordu. Ben de gidip gitmemek arasında kalmıştım...
  Sahi ben bu milleti anlamıyorum gerçekten.Binerken acele ediyorlar. Sonra inerken acele ediyorlar.Sürekli acele ediyorlar..Hadi sıçrayan amcaları ,kızanları geçtim topuklu ablaları , bastonlu teyzeleri görmelisiniz. Sanki harp çıktı da bir yerden kaçıyorlar gibi itekleye itekleye gidip kalabalığın arasından atlıyorlar , sıçrıyorlar..
   Belki hayatta bazı sebepler dolayısıyla yarışırım her türlü amaa..Tek bildiğim şey benim hiç bir zaman iskelede yarışmayacağım..